De tranen van onze voorouders

Over voorouderlijk trauma en parkeertrauma 😊

Afgelopen zondag was het eindelijk zover: de lezing De tranen van onze voorouders van Maarten Oversier. Afgelopen mei had ik al een kaartje hiervoor gekocht. Na het zien en beluisteren van enkele van zijn interviews en podcasts op YouTube en het aanschaffen van zijn boek Bestaansrecht, wilde ik graag ook eens een lezing van hem bijwonen. Ik ging op zoek op zijn website en de dichtstbijzijnde lezing was in oktober in Breda. Ik heb toen snel een kaartje gekocht, omdat ik weet dat zijn lezingen snel uitverkocht zijn.

Dus ik met mijn autootje naar Breda, de rit verliep goed en ik was er ruim op tijd. Het parkeren in de binnenstad echter was een crime, dus nu heb ik naast een voorouderlijk trauma ook nog een parkeertrauma 😉 😊 De door mijn beoogde parkeerplekken waren allebei vol, dus moest ik op zoek naar een andere. Het was superdruk in de stad, er was koopzondag en met dit heerlijke weer gaan veel mensen er natuurlijk op uit. Uiteindelijk heb ik een parkeerplek gevonden in een parkeergarage. Ik was door al het gedoe even helemaal van slag. Ik was inmiddels te laat voor de lezing, maar besloot het toch nog een kans te geven, ik had er immers al zoveel moeite voor gedaan. Tot overmaat van ramp deed om één of andere vage reden ineens de internetverbinding van mijn mobiele telefoon het niet meer toen ik de weg naar de locatie op wilde vragen. Ik vermoed dat mijn voorouders mij toen al wilden laten weten dat ik meer op mijn innerlijk kompas mag gaan vertrouwen in plaats van op een ‘autoriteit’ buiten mezelf 😊 Je moet weten dat ik sowieso al geen held ben in oriëntatie, zeker niet in een grote, drukke, onbekende stad. Als ik dan door allerlei gedoe zoals het parkeerprobleem ook nog in de stress schiet, raak ik helemaal de draad kwijt. Zo rustig mogelijk heb ik toen aan een dame de weg gevraagd, zij legde het mij vriendelijk uit.

Zo zat ik enkele minuten later uiteindelijk toch bij de lezing in De Nieuwe Veste, vijftien minuten na aanvang van de lezing. Ik begreep dat ik niet de enige was met een parkeerprobleem, na mij kwamen namelijk nog meerdere verdwaalde gasten de lezing binnenwandelen.

Verdwaald

In feite zijn we allemaal verdwaald in het leven, althans toch de meesten van ons. Ook hebben we allemaal in meer of mindere mate ‘last’ van voorouderlijk trauma. Personen die bezig zijn met bewustwording zullen dit beamen. Mensen die hier minder bezig zijn, zullen dit veelal nog ontkennen, misschien zelfs onzin vinden. Het is echter nu meer dan ooit de tijd om te ont-dekken wie we werkelijk zijn en als je je voorouders niet kent, kun je jezelf ook nooit echt leren kennen. Dit is de belangrijkste strekking van het werk van Maarten Oversier, in ieder geval in mijn ogen.

Ik zal hieronder zo kort mogelijk vertellen over de lezing en dan natuurlijk met name over datgene ik eruit heb opgepikt en in mijn bewoordingen.

Ik kan mij niet in alles vinden wat Maarten zegt en dat hoeft ook niet, we zijn allemaal andere mensen met verschillende visies. Heel veel zaken die hij zegt en schrijft sluiten echter wel aan bij mijn eigen belevingswereld. Veel van Maartens ‘waarheden’ sluiten aan bij wat ik zelf al ‘wist’. Wellicht omdat dit universele waarheden zijn, waar wij allen, geen enkel wezen uitgesloten, onder vallen.

Duivelse, archontische krachten

Het deel van Maartens beweringen over de duistere krachten waar wij aan onderworpen zijn/ons onbewust aan onderwerpen vind ik het lastigs. Hij doelt hierop dat er een kracht in het universum is die ons klein wil houden, ons wil ontwortelen van ons ware zelf. Hij had het over de man met de hoorntjes om een ons een beeld te geven van deze krachten en het splijtbeleid, dat verdeeldheid in zowel de mens als individu als in de verbinding tussen mensen veroorzaakt.

Ik wil op dit onderwerp niet al te diep ingaan, omdat ik er zelf te weinig van afweet en merk dat het mij niet veel goed doet mij er te veel in te verdiepen. Ik word hier angstig en wantrouwig van. Ik blijf liever geloven in het goede van de mens.

Ik geloof dat in ons mensen zowel een lichte als een duistere kant zit. Ik houd het liever dicht bij de mens zelf, dat we het dicht bij onszelf mogen zoeken in plaats van de duistere krachten buiten onszelf neer te leggen en allerlei personen of instanties ‘de schuld gaan geven’. Pas als we onze schaduwkant durven zien en omarmen, kunnen we het licht zien.

Misschien wordt uiteindelijk wel hetzelfde bedoeld, komt het op hetzelfde neer. Namelijk dat we op zoek mogen gaan naar ons ware, authentieke zelf, in plaats van te leven naar uiterlijke, opgelegde normen van externe autoriteiten. Zoals ouders, broer, zus, partners, de kerk, de overheid, therapeuten, leraren, enzovoort. Uiteindelijk kan niemand anders dan jijzelf voelen en beslissen wat goed voor jou is.

Hoe authentiek leef ik eigenlijk?

Dit is een belangrijke vraag die ieder van ons zichzelf mag stellen. Doen we écht wat we diep vanbinnen willen en voelen dat we moeten doen, of doen we dat wat we doen omwille van het geld, onze (voor)ouders, onze partner, of misschien een andere externe reden? Vaak zijn bepaalde zaken zo ‘normaal’ geworden, dat we ons dit niet eens meer afvragen. Echter: een ziel neemt geen genoegen met levensactiviteiten die niet authentiek zijn.

De mens is zijn natuurlijke autoriteit (de verbinding met zichzelf en zijn voorouders, met moeder aarde en de natuur) kwijtgeraakt. Hier maken externe autoriteiten misbruik van. Wij zijn de zorg van autoriteiten buiten onszelf ‘normaal’ gaan vinden, veilig zelfs. We vinden het prima als een coach, therapeut, leraar, dokter, overheid, enzovoorts zegt wat wij moeten doen, dan hoeven we er zelf niet over na te denken en hoeven we zelf geen verantwoordelijk­­heid te nemen over ons leven. Dit is soms best wel lekker makkelijk. Onbewust echter bouw je zo je eigen innerlijke gevangenis.

De natuurlijke autoriteit van onze ouders is verdrongen door onnatuurlijke ouderlijke autoriteit, veelal gebaseerd op angst en schuld. Onze generatie heeft allemaal opa’s en oma’s die de Tweede (en soms zelfs ook nog de Eerste) Wereldoorlog hebben meegemaakt. In deze tijden werd er verre van ‘normaal’ geleefd. Veel beslissingen werden gemaakt uit angst of uit schuldgevoel (veelal ook onder invloed van de Kerk). Deze overtuigingen hebben zich in onze voorouders vastgezet. Zo kon oma bijvoorbeeld onterecht het idee hebben dat haar overleden kindje een ‘straf van God’ was. Met andere woorden: het was haar eigen schuld dat haar kindje gestorven was. Zij neemt dit schuldgevoel onbewust mee haar graf in en ‘belast’ haar nakomelingen met deze valse overtuiging. Dit veroorzaakt vaak ziekte en mentale klachten in de latere generaties. Erkenning van de pijn van vorige generaties kan heling en inzicht binnen de familielijn tot stand brengen.

Heling van de familielijn

Als een mens overleden is, is er niet altijd bewustzijn bij de ziel dat de persoon dood is. De entiteit, het bewustzijn van bv. oma kan nog altijd (onbewust) kleven aan bv kleinzoon of kleindochter, waardoor deze nakomende generatie zich niet volgens zijn of haar volledige potentieel kan ontwikkelen. De kleindochter of -zoon kan daardoor niet zijn of haar authentieke zelf leven. Pas als via kleinzoon/kleindochter met bv. regressietherapie of een familieopstelling aan oma getoond wordt dat het háár pijn is en niet die van kleinzoon of kleindochter, kan de overleden ziel van oma haar eigen pijn voelen, onder ogen zien. Dan pas kan oma het licht zien en overgaan.

Volgens Maarten is het onzin dat een therapeut een overleden ziel naar het licht stuurt zonder dat deze ziel via haar kleinzoon/kleindochter haar eigen pijn heeft mogen be- en doorleven. Een ziel naar het licht sturen zonder inzicht, is volgens Maarten een spirituele bypass en zelfs spirituele hoogmoed. Je kunt pas het licht zien als je je schaduw volledig omarmd hebt.

Doordat er iets aan het licht komt, gaat het masker af.

Familiegeheimen en taboes

Juist in de onbesproken, geheime familiezaken schuilt veel helingspotentie binnen de familielijn. Schud gerust de stamboom en zie welke apen eruit vallen of misschien vallen er wel lijken uit de kast. Je (voor)ouders zullen je dat in eerste instantie schijnbaar niet in dank afnemen, later echter zullen ze je zeer dankbaar voor zijn voor deze heling van de familielijn.

Levensboom

Informatie op internet

Informatie op internet is vaak misleidend, het weerhoudt ons ervan om naar binnen te gaan en onze innerlijke informatie, de kennis van ons hart tot ons te laten komen.

Pijnappelklier

De pijnappelklier (epifyse) is een belangrijk orgaan in de (spirituele) ontwikkeling van de mens. De pijnappelklier bevindt zich diep in de hersenen, tussen de twee hersenhelften in. Het wordt ook wel het derde oog, de intuïtie genoemd. Zonder dit orgaan kan een mens zich niet bewust worden van zijn heel-zijn en van zijn spirituele identiteit. Het is belangrijk om dit orgaan goed te ontwikkelen en te activeren, dit kan bijvoorbeeld door middel van meditatie. Bepaalde voedingsstoffen en cosmetische producten beïnvloeden de pijnappelklier negatief, het is belangrijk je hiervan bewust te zijn.

Loyaliteitsmeuk

Soms zijn wij (of onze voorouders) loyaal (geweest) aan bepaalde kerkelijke/culturele overtuigingen, dit dient ons nu echter niet meer. Het is zaak om deze loyaliteitsmeuk te ontmantelen, de onwaarheden en zelfs leugens die aan deze loyaliteit verbonden zijn, boven water te krijgen. Zodat we ons eigen authentieke leven mogen gaan leven.

Gerommel in ons DNA

Soms slaat de (medische) technologie door. Zo zijn er medische bedrijven (bijvoorbeeld Crispr) die tools maken om al in vroegtijdig stadium via je DNA te kunnen ontdekken of je verhoogd risico hebt op bepaalde erfelijke ziekte. Via weer een andere tool van deze techniek kun je op een gewenste plek in het DNA (van bacteriën) knippen en of plakken om zo ongewenste mutaties te vervangen of juist een gewenste mutatie te veroorzaken. Deze techniek is omstreden, het is de vraag of het ethisch verantwoord is en of de mens op deze manier niet te veel voor god speelt. Het is in feite genmodificatie, genetische manipulatie, dit moeten wij niet willen.

Dit ‘gerommel in ons DNA’ kan zeer schadelijk en zelfs desastreus zijn voor de menselijke evolutie, voor de biochemische levens- en reïncarnatiecyclus. Op deze manier wordt mensen, die allemaal spirituele wezens zijn de kans ontnomen om te helen op zielsniveau. De wezenlijke mens raakt hierdoor nog meer vervreemd van zijn authentieke zelf. (Transhumanisme.)

De mrna-techniek die bij de corona-vaccins werd toegepast, grenst nauw aan bovengenoemde techniek en is ook een vorm van genetische manipulatie. Er wordt gerommeld in het DNA van het virus en men heeft nog te weinig kennis en bewustzijn wat dit voor invloed heeft op het menselijke DNA als dit vaccin vervolgens in het menselijk lichaam gespoten wordt. Alle wezens, alle energieën zijn namelijk uiteindelijk één, we zijn allen gemaakt uit dezelfde kern. Dit wordt veel te weinig uitgelicht in onze maatschappij en volgens Maarten wordt het bewuszijn, de kennis hierover voor de mensheid zelfs bewust onderdrukt (door de archontische krachten).

Er zijn theorieën dat er eeuwen geleden in een beschaving van duizenden jaren voor Christus al in het menselijke DNA is gerommeld, waardoor we al eens van onze ware menselijke aard verwijderd zijn. (zoekwoorden: kleitabletten, Sumerisch schrift, Mesopotamië, als je hierover meer wilt weten, hier weet ik te weinig van.) Willen we dat nu nog eens toelaten en ontzielde robots worden in plaats van mensen, spirituele wezens? Of gaan we dit keer echt voor onszelf kiezen en gaan we terug naar onze bezieling, naar onze ware aard, naar wie wij in de kern zijn?

Epigenetica

Epigenetica is de wetenschap dat het menselijk DNA niet alleen erfelijk beïnvloed wordt, maar ook door onze omgevingsfactoren en door onze persoonlijke ontwikkeling. Veel lichamelijke en mentale ziekten die erfelijk zijn, kunnen dus door bewustwording op een natuurlijke manier gemodificeerd worden in ons DNA. Dit zou een menselijkere en bewustere manier van DNA-verandering zijn dan via de (nog best wel onbewuste) wetenschap. ‘Wetenschap’ kan enorm schadelijk en vernietigend zijn voor de mensheid als deze niet juist wordt toegepast.

Het wordt hoog tijd dat de mens zich weer her-innert wie hij is en gaat leven volgens zijn Authentieke Zelf.

Aho.

Zo boven, zo beneden. Zo binnen, zo buiten.

Kort uitgelegd wie Maarten Oversier is:
Tijdens zijn werk als chef-kok hield hij zich al bezig met regressietherapie. uiteindelijk heeft hij zijn baan als chef-kok helemaal verruild voor het therapeutenvak. Ook schreeft hij een boek hierover: Bestaansrecht, dat voor het eerst in september 2021 uitgegeven werd en inmiddels al minstens vier keer herdrukt is wegens zeer grote belangstelling. Dit geeft aan hoe belangrijk het thema voorouderlijk werk is. Zie ook https://www.maartenoversier.com/